Czym kusi podlaska „Carmen”?

„Carmen” – reż. Beata Redo-Dobber – Opera i Filharmonia Podlaska w Białymstoku

Opera i Filharmonia Podlaska w Białymstoku ma za sobą kilka świetnych realizacji scenicznych, m. in. „Traviaty” i Strasznego dworu”. Niestety nie należy do nich „Carmen” Georgesa Bizeta. Opera ta, wyreżyserowana przez Beatę Redo-Dobber, nie tylko nie wciąga widza, ale i w wielu miejscach wywołuje dezaprobatę. Chociaż muzycy i soliści stanęli na wysokości zadania, trudno zaakceptować pozbawioną klimatu scenografię.

Podlaska „Carmen” rozpoczyna się od krótkiego, kilkuminutowego filmu, na którym torreador tańczy przed ubranymi w klasyczne hiszpańskie suknie dwiema pięknymi kobietami. To bardzo dobry pomysł, który – z założenia – miał podsycać oczekiwania widzów, wprowadzając ich w nastrój i dynamikę opery. Jakim że więc zaskoczeniem było to, co widzowie ujrzeli tuż po podniesieniu kurtyny: zamiast aktorów ubranych w krwistoczerwone stroje, na scenie ujrzeliśmy żołnierzy noszących mundury moro (czy chcemy tego, czy nie – kojarzące się z Afganistanem albo Irakiem) i kobiety ubrane w zgrzebne, robotnicze suknie, przyozdobione pomarańczowymi chustami (z nimi „idealnie” współgrało obuwie do chodzenia po górach). Intencja reżyserska okazała się aż nadto czytelna: przełamać konwencję, odchodząc od klasycznych wyobrażeń o „Carmen”.

Ciąg dalszy (DziennikTeatralny.pl)

Fot. www.oifp.eu